როგორ მინდა დაბრუნდეს ის დრო როცა პატარა ვიყავი და ვტიროდი იმის გამო რომ მეგობარმა კამფეტი არ მაჭამა მერე დედასთან მივირბენდი და ეს ყველაფერი მალე გაივლიდა,როგორ მახსოვს მენაყინე რომ ჩამოივლიდა და ბავშვები რომ ვეხვეოდით,მახსოვს როგორ ვოცნებობდით რომ დიდები გავზდილიყავით მაგრამ გავიზარდეთ და რა?!.....არაფერი დარჩა უკან ის ტკბილი და ლამაზი მოგონებები,მოვიდა ის დრო როცა დაქალი დაქალს არ ინდობს და ეს ხომ სიგიჟეა..არადა ბავშვობასი სხვა ოცნებები გვქონდა,გვინდოდა რომ კარგი ტანსაცმელი და კარგი მანქანა გვყოლოდა რომ ერთად წავსულიყავით სასეირნოდ..მაგრამ ახლა ახლა ყველაფერი შეიცვალა მოვიდა დრო გიჟური დრო: სიყვარული,ტკივილი,ცრემლი,სიხარული,მეგობრობა და ეს ყველაფერი ისე არის ერთმანეთში არეული რომ ვერ იგებ რომელია მართალი და რომელი ტყუილი ახლა მეგობობრებს ტანსაცმლის ბრენდით და ფულით არჩევენ..მაგრამ ადრე ადრე სხვა იყო როგორ ვიცინოდით და ვხალისობდით ახლა კი ეს ყველაფერი უბრალოდ ლამაზ მოგონებებად დარჩა..დარჩა და არც გაქრება არასდროს...მაგრამ მე მახარებს ის რომ ჩვენ (მე ქეთა და ბუბუ) არ მივეკუთვნებით იმ ადამიანებს რომლებიც მეგობრებს ტანსაცმლით და ფულით არჩევენ.. :)) თქვენც იგივეს გირჩევთ :)
ar shemidzliaa! ai ra gitxra gagmerteeb taka!!
ReplyDelete